เด็กเล็ก

Epigenetics เป็นกระบวนการระดับโมเลกุลที่เป็นอิสระจาก DNA ที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมของยีน ในการศึกษานี้ นักวิจัยพบว่าพฤติกรรมที่เป็นกลางหรือเคอะเขินของมารดากับทารกเมื่ออายุได้ 12 เดือนมีความสัมพันธ์กับการเปลี่ยนแปลงของอีพิเจเนติกส์ที่เรียกว่าเมทิลเลชัน หรือการเพิ่มของโมเลกุลมีเทนและคาร์บอนในยีนที่เรียกว่า NR3C1 เมื่อเด็กอายุ 7 ปี ยีนนี้เกี่ยวข้องกับการควบคุมการตอบสนองของร่างกายต่อความเครียด เอลิซาเบธ โฮลด์สเวิร์ธ นักมานุษยวิทยาชีวภาพแห่งมหาวิทยาลัยวอชิงตันสเตทกล่าวว่า "มีหลักฐานของความสัมพันธ์ระหว่างคุณภาพของปฏิสัมพันธ์ระหว่างมารดากับทารกและเมทิลเลชันของยีนนี้ แม้ว่าสิ่งเหล่านี้จะเป็นผลกระทบเล็กน้อยในการตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงปฏิสัมพันธ์ที่ค่อนข้างเล็ก การศึกษาที่ตีพิมพ์ในAmerican Journal of Human Biology การศึกษาอื่น ๆ ได้เชื่อมโยงความเครียดที่รุนแรงในวัยเด็ก เช่น การถูกทอดทิ้งและการทารุณกรรม ไปสู่เมทิลเลชันที่มากขึ้นในยีนเฉพาะนี้ในผู้ใหญ่ อย่างไรก็ตาม Holdsworth เน้นย้ำว่าความแตกต่างเล็กน้อยที่ระบุโดยการศึกษานี้อาจเป็นข้อบ่งชี้ถึงการเปลี่ยนแปลงตามปกติของมนุษย์ และเป็นการยากที่จะระบุได้ว่ามีผลกระทบระยะยาวหรือไม่ สำหรับการศึกษานี้ โฮลด์สเวิร์ธและผู้เขียนร่วมวิเคราะห์กลุ่มตัวอย่างแม่ลูก 114 คู่จาก Avon Longitudinal Study of Parent and Children ซึ่งเป็นโครงการที่ติดตามกลุ่มเด็กที่เกิดในปี 1991 และ 1992 ในเมืองเอวอน สหราชอาณาจักร อันดับแรก นักวิจัยวิเคราะห์ข้อมูลจากการศึกษาเชิงสังเกตของมารดาที่แบ่งปันหนังสือภาพกับลูกๆ เด็กเล็ก เมื่ออายุ 12 เดือน ซึ่งปฏิสัมพันธ์ของมารดาถูกเข้ารหัสด้วยความอบอุ่น การศึกษามุ่งเน้นไปที่มารดาเนื่องจากพวกเขามักเป็นผู้ดูแลหลักของทารก ผู้หญิงส่วนใหญ่ในกลุ่มตัวอย่างนี้เป็นคนผิวขาว มีการศึกษาระดับวิทยาลัยและมาจากครัวเรือนที่มีรายได้ปานกลาง ช่วงของความอบอุ่นที่พวกเขาแสดงแตกต่างกันเพียงเล็กน้อยกับพฤติกรรมที่ "เย็นที่สุด" ซึ่งจัดอยู่ในประเภทอึดอัดหรือเป็นกลาง แต่นี่คือสิ่งที่นักวิจัยหวังที่จะทดสอบ นั่นคือหากความแตกต่างเพียงเล็กน้อยในการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมอาจเชื่อมโยงกับการเปลี่ยนแปลงของ epigenetic พฤติกรรมที่สังเกตได้ถูกนำมาเปรียบเทียบกับข้อมูลจากการวิเคราะห์ epigenetic ของตัวอย่างเลือดของเด็กที่ถ่ายตอนอายุเจ็ดขวบ นักวิจัยพบว่ามารดาที่แสดงพฤติกรรมเคอะเขินหรือเป็นกลางต่อทารกมีความสัมพันธ์กับการเพิ่มขึ้นของเมทิลเลชั่นในยีน NR3C1 เล็กน้อย ยีนนี้เข้ารหัสตัวรับที่เกี่ยวข้องกับการควบคุมแกน HPA ซึ่งเป็นปฏิสัมพันธ์ระหว่างไฮโปทาลามัส ต่อมใต้สมอง และต่อมหมวกไตของร่างกาย แกนนี้มีบทบาทในการตอบสนองต่อความเครียด รวมถึงการผลิตฮอร์โมน "ความเครียด" หลักของร่างกายที่ชื่อว่าคอร์ติซอล แกน HPA สามารถเปิดใช้งานได้เกือบทุกอย่างที่ต้องการการปลดปล่อยพลังงานอย่างรวดเร็วตั้งแต่การตอบสนองต่อภัยคุกคามที่แท้จริงไปจนถึงการชมภาพยนตร์ที่น่ากลัวไปจนถึงการออกกำลังกาย เป็นที่ทราบกันดีว่ายีน NR3C1 มีส่วนร่วมในการกระตุ้นแกนนี้ แต่จำเป็นต้องมีการวิจัยเพิ่มเติมเพื่อทำความเข้าใจว่าเมทิลเลชั่นของยีนนั้นเกี่ยวข้องกับการตอบสนองต่อความเครียดอย่างไร Holdsworth กล่าว เนื่องจากการศึกษาบางชิ้นแสดงให้เห็นว่าเมทิลเลชั่นเพิ่มขึ้นซึ่งเชื่อมโยงกับปฏิกิริยาไฮโปหรือการตอบสนองที่ทื่อ ในขณะที่คนอื่นแสดงปฏิกิริยาเกินจริง นักวิจัยกำลังทำงานเพื่อค้นหาว่าการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้เกิดขึ้นได้อย่างไร โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงวัยทารกที่ร่างกายกำลังพัฒนาอย่างรวดเร็ว รวมถึงความหมายที่อาจจะเกิดขึ้น "ในชีววิทยาพัฒนาการ เรารู้ว่ามนุษย์เติบโตเพื่อให้เหมาะสมกับสภาพแวดล้อมที่พวกเขาอยู่ ซึ่งก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางชีววิทยาตามปกติของมนุษย์ ไม่จำเป็นว่าจะต้องดีหรือไม่ดี" เธอกล่าว