แม้ว่าในเชิงโครงสร้างแล้ว มันค่อนข้างเรียบร้

แม้ว่าในเชิงโครงสร้างแล้ว มันค่อนข้างเรียบร้อยและมีขอบเขต โดยเน้นที่หนึ่งสัปดาห์ในชีวิตของตัวละครหนึ่งตัว: กลูตามีน คนหัวโล้น ขี้เซา น่าสังเวช โดดเดี่ยววัยกลางคน หลังจากอารัมภบทที่แสดงให้เห็นการกำเนิดของเขาจากมุมมองของทารก เป็นครั้งแรกที่เห็นเขาบอกนักบำบัดผู้ร่าเริงของเขา (สตีเฟน แมคคินลีย์ เฮนเดอร์สัน) ว่าเขากำลังจะกลับไปที่บ้านในวัยเด็กเพื่อไปเยี่ยมแม่ของเขา (แพตตี ลูโพน)