การขาดสังกะสีนั้นพบได้น้อยและพบได้บ่อยที่สุดในผู้ที่ดูดซึมสังกะสีได้ไม่ดีเนื่องจากความผิดปกติของการย่อยอาหาร

การขาดสังกะสีนั้นพบได้น้อยและพบได้บ่อยที่สุดในผู้ที่ดูดซึมสังกะสีได้ไม่ดีเนื่องจากความผิดปกติของการย่อยอาหาร เช่น โรคลำไส้อักเสบ หรือผู้ที่ได้รับการผ่าตัดระบบทางเดินอาหาร แร่สังกะสี ผู้ที่เป็นโรคตับหรือไตเรื้อรังก็มีความเสี่ยงเช่นกัน อาการท้องเสียที่มากเกินไปหรือเป็นเวลานานอาจนำไปสู่การขาดธาตุสังกะสีได้ เช่นเดียวกับสภาวะที่รุนแรงซึ่งมีความต้องการธาตุสังกะสีเพิ่มขึ้น เช่น แผลไหม้และภาวะติดเชื้อในกระแสเลือด (การติดเชื้อที่เกิดจากแบคทีเรียที่เป็นอันตรายเข้าสู่กระแสเลือด) สังกะสีจะถูกดูดซึมได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นเมื่อได้รับในปริมาณที่น้อยลงและในผู้ที่ขาดแร่ธาตุ กลุ่มอื่นๆ ที่เสี่ยงต่อการขาดธาตุสังกะสี: สตรีมีครรภ์. ความต้องการสังกะสีที่เพิ่มขึ้นสำหรับทารกในครรภ์และระหว่างให้นมบุตร ปริมาณสังกะสีในน้ำนมแม่ต่ำ แคลเซียมและฟอสฟอรัสในนมวัวในปริมาณสูง สามารถลดการดูดซึมสังกะสีได้ มังสวิรัติ / มังสวิรัติ การบริโภคสังกะสีจำกัดอยู่ที่อาหารจากพืช เช่น เมล็ดธัญพืชที่มีการดูดซึมต่ำกว่าอาหารจากสัตว์ การดูดซึมลดลงและเพิ่มการสูญเสียสังกะสีทางปัสสาวะ สัญญาณของการขาดรวมถึง: สูญเสียรสชาติหรือกลิ่น ความอยากอาหารไม่ดี อารมณ์หดหู่ ภูมิคุ้มกันลดลง การรักษาบาดแผลล่าช้า ท้องเสีย ผมร่วง