นอดีตผู้ค้าปลีกในยุคแรกๆ

นอดีตผู้ค้าปลีกในยุคแรกๆ คือพ่อค้าเร่ที่ทำการตลาดสินค้าของตนตามท้องถนน แต่ในปี ค.ศ. 1920 การขายปลีกอาหารในสหรัฐอเมริกาได้เปลี่ยนไปสู่ร้านขายของชำที่มีมุมเล็ก ๆ เป็นส่วนใหญ่ ในยุคนั้น รูปแบบธุรกิจร้านขายของชำแบบมาตรฐานคือให้เสมียนหยิบสินค้าจากชั้นวางด้านหลังเคาน์เตอร์ของผู้ค้าในขณะที่ลูกค้ารออยู่หน้าเคาน์เตอร์เพื่อระบุรายการที่ต้องการ อาหารและสินค้าส่วนใหญ่ไม่ได้มาในบรรจุภัณฑ์ขนาดผู้บริโภคที่ห่อแยกกัน ดังนั้นเสมียนจึงต้องวัดขนาดและห่อตามจำนวนที่ต้องการ ซูเปอร์มาร์เก็ต พ่อค้าไม่โพสต์ราคา ซึ่งบังคับให้ลูกค้าต้องต่อราคาและต่อรองกับเสมียนเพื่อให้ได้ราคาที่ยุติธรรมสำหรับการซื้อของพวกเขา รูปแบบธุรกิจนี้ได้รับการจัดตั้งขึ้นในยุโรปเป็นเวลาหลายศตวรรษแล้ว นำเสนอโอกาสมากมายสำหรับการปฏิสัมพันธ์ทางสังคม หลายคนมองว่าการช็อปปิ้งแบบนี้เป็น "โอกาสทางสังคม" และมักจะ "หยุดเพื่อพูดคุยกับพนักงานหรือลูกค้ารายอื่น